عصر بازار

استاد اقتصاد دانشگاه بوستون:

پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی نیازمند تغییرات گسترده‌ وارداتی است

عصر اعتبار- جفری کارلینر استاد تجارت جهانی دانشگاه «بوستون» پیوستن کشورهای درحال‌توسعه، مانند ایران را به سازمان تجارت جهانی نیازمند تغییرات گسترده‌ای در سیستم مالیاتی و واردات آن دانست.

پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی نیازمند تغییرات گسترده‌ وارداتی است
نسخه قابل چاپ
يکشنبه ۲۷ تير ۱۳۹۵ - ۱۲:۱۰:۰۰

    به گزارش پایگاه خبری «عصر اعتبار» به نقل از تسنیم، جفری کارلینر با بیان اینکه اگر ایران بخواهد به عضویت سازمان تجارت جهانی درآید باید انتظار داشته باشد تا اقداماتی را در جهت کاهش مالیات بر واردات خود اعمال کند، افزود: پیوستن به سازمان تجارت جهانی (WTO) به یک فرایند طولانی از مذاکرات نیاز دارد که با شرکت 161 عضو موجود صورت می‌پذیرد. این اعضا ممکن است از ایران انتظار داشته باشند تا اقداماتی را نظیر کاهش مالیات بر واردات (تعرفه‌ها) و اعمال محدودیت‌های دیگری نسبت به واردات خود داشته باشد. از طرفی هرگونه توافق برای کاهش مالیات بر واردات یک کشور عضو باید به تمام اعضای سازمان تجارت جهانی گسترش یابد.

    وی ادامه داد: برای مثال، اگر چین از ایران بخواهد تا مالیات خود را نسبت به پیراهن تولیدشده‌ی چینی کاهش دهد و ایران آن را بپذیرد، در این صورت ایران مجبور است تا همان مالیات پایین را نسبت به واردات پیراهن‌های تولیدشده در کشورهایی مانند بنگلادش و ویتنام و هر عضو دیگر سازمان تجارت جهانی اعمال کند. ازآنجاکه بسیاری از کشورها به سازمان تجارت جهانی تعلق دارند، روند مذاکرات برای پیوستن عضوی جدید معمولاً چندین سال طول می‌کشد و معمولاً نیاز به تغییرات گسترده‌ای در چگونگی وضع مالیات یک کشور و محدودیت واردات آن دارد.

    او با مؤثر دانستن کاهش سرعت رشد اقتصادی چین بر میزان واردات انرژی، به‌خصوص نفت، سیاست احتمالی چین را حمایت از قیمت پایین نفت در آینده عنوان کرد و افزود: بسیار بعید به نظر می‌رسد که چین در ده سال پیش رو، سرعت رشد سی‌ساله‌ی خود در گذشته را در پیش گیرد. در واقع اقتصاد چین با تغییرات خود از صنایع سنگین و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها به خدمات، به‌گونه‌ای مصرف انرژی خود را بسیار آهسته‌تر از گذشته کرده است. البته باید این را اشاره کرد که چین به واردات مقادیر زیاد نفت ادامه خواهد داد، اما وارداتش به‌سرعتی که در گذشته بود، افزایش نخواهد یافت. درنتیجه تمایلی به حمایت از قیمت بالای نفت به همان اندازه که در گذشته بوده است، نشان نخواهد داد.

    زیرساخت‌های جذب سرمایه، همان زیرساخت‌های رشد اقتصادی است
    استاد تجارت جهانی دانشگاه «بوستون» حضور شرکت‌های چندملیتی را زمانی مؤثرتر و کارآمد عنوان کرد که چنین شرکت‌هایی به آموزش و رشد صنعت و اقتصاد کشورهای درحال‌توسعه کمک کنند و ادامه داد: سرمایه‌گذاری شرکت‌های چندملیتی می‌تواند برای توسعه و رشد سریع‌تر کشورهای درحال‌توسعه مفید باشد، به‌خصوص اگر شرکت‌های چندملیتی بتوانند در فن‌آوری‌های جدید آموزش‌های لازم را فراهم کرده و به نیروهای کار محلی چگونگی کار در کارخانه‌ها، میدان‌های نفتی، شبکه‌های تلفن همراه و سایر صنایع را به‌صورت مؤثری آموزش دهند. شرکت‌های چندملیتی همچنین می‌توانند به کارگران کشور میزبان نشان دهد که چگونه به بهبود کیفیت محصولات خود بپردازند. همچنین این شرکت‌ها کمک می‌کنند تا کشورهای میزبان در فروش محصولات خود در بازارهای پیچیده خارجی تجربه و تخصص کافی را به دست آورند. به‌عنوان‌مثال، سرمایه‌گذاری خارجی توسط شرکت‌های کره جنوبی در بنگلادش کمک به ایجاد صنایع پوشاک مدرن در این کشور کرد.

    وی یکی از علل توسعه و پیشرفت اقتصاد چین را کسب مهارت و آموزش همراه با حضور کشورهای چندملیتی دانست و گفت: سرمایه‌گذاری خارجی توسط آمریکا، بریتانیا و شرکت‌های چندملیتی هلندی در نخستین روزهای صنعت نفت نروژ، به نروژی‌ها آموخت که چگونه برای ایجاد و توسعه یک صنعت نفت، ازجمله یک شرکت چندملیتی بزرگ مانند استات اویل (Stat Oil) دست‌به‌کار شوند و بخش بزرگی از خدمات نفت آن‌ها را سامان بخشید. سرمایه‌گذاری خارجی توسط شرکت‌های از تایوان و هنگ‌کنگ به چینی‌ها کمک کرد تا یاد بگیرند که چگونه بسیاری از انواع متنوع محصولات را تولید و خریدارانی را برای آنچه که آن‌ها تولید می‌کنند در کشورهای ایالات‌متحده، اروپا و در سراسر جهان پیدا کنند. شرکت‌های چندملیتی همچنین می‌توانند به آموزش مردم محلی و انتقال فن‌آوری نه‌تنها در بخش‌هایی با فنّاوری بالا مانند نفت بلکه در بخش‌های پایین‌تر فن‌آوری مانند لباس و کفش کمک کنند.

    فارغ‌التحصیل دانشگاه کالیفرنیا، زیرساخت‌های لازم برای حضور شرکت‌های چندملیتی را همان زیرساخت‌هایی دانست که برای رشد اقتصادی و صنعتی یک کشور نیاز است و توضیح داد: زیرساخت‌های موردنیاز برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی به‌طورکلی همان زیرساخت‌هایی هستند که کشورها برای رشد به آن نیاز دارند؛ مواردی مانند برق قابل‌اطمینان، آب تمیز، یک شبکه جاده خوب، بندرهای کارآمد که اجازه می‌دهد کشتی‌ها برای بارگذاری و تخلیه محموله خود را به‌سرعت اقدام کنند، یک سیستم گسترده و کارآمد راه‌آهن، فرودگاه مدرن در شهرستان‌ها و شبکه تلفن و اینترنت در سراسر کشور را می‌توان ازاین‌دست زیرساخت‌ها به حساب آورد.

    وی اغلب این زیرساخت‌ها را زیرساخت‌هایی دانست که در بیشتر مواقع قابل‌دسترسی هستند و ادامه داد: اگرچه برخی از انواع سرمایه‌گذاری خارجی ممکن است به زیرساخت‌های تخصصی نیاز داشته باشند اما اغلب کسب‌وکارهای خارجی نیاز به انواع مشابهی از زیرساخت دارند که با کسب‌وکارهای محلی و خانوارها نیز متناسب است.

    برچسب ها
    پورسعید خلیلی