به گزارش پایگاه خبری«عصر اعتبار» به نقل از ایرنا، گلوبال ریسرچ نوشت؛ ایران نور روشن و درخشانی است برای کشورهایی مانند ونزوئلا، برزیل، کره شمالی و حتی کشورهای اروپایی که از پیروی از واشنگتن خسته شده اند اما تا کنون جرات نکرده اند برای پس گرفتن اقتدار ملی خود اقدام کنند است.
این رسانه تحقیقاتی از «پیتر کونیگ»** اقتصاددان و تحلیلگر مسائل ژئوپلیتیک و از تحلیلگران سابق بانک جهانی که تقریبا همه جای جهان به ویژه در بخش محیط زیست و آب کار کرده است پرسید؛ به نظر شما چگونه ایالات متحده از اهرم های اقتصادی برای آسیب زدن به ایران استفاده می کند؟
این اقتصاددان گفت: تنها راهی که واشنگتن می تواند هر کشوری در جهان از جمله ایران را تحریم کنند از طریق سیستم مالی دلار آمریکا است که کاملا خصوصی و به نفع توطئه گران بانکی اسرائیلی طراحی شده است.
قانون فدرال ریزرو*** توسط تعدادی از بانکداران وال استریت تهیه و با ظاهری فریبنده به رئیس جمهوری وقت آمریکا «وودرو ویلسون»**** ارائه شد.
وقتی ویلسون آن را در دسامبر 1913 (آذر- دی 1292 شمسی) امضا کرد، این طرح به بانک فدرال ریزرو آمریکا تبدیل شد، یک موسسه کاملا خصوصی که بانک مرکزی آمریکا است.
از قول ویلسون نقل شده است: من شوربخت ترین آدم هستم. ناآگاهانه به کشورم صدمه زدم. یک کشور صنعتی بزرگ اکنون توسط سیستم اعتباریش کنترل می شود. آمریکا دیگر دولتی ندارد که آزادانه بتواند تصمیم گیری کند یا رای و نظر اکثریت در آن حاکم باشد، بلکه دولتی تحت نفوذ گروهی کوچک که صاحب قدرت هستند، دارد.
دلار از آن زمان تا کنون به ویژه از وقتی که در عمل به ذخیره ارزی جهان تبدیل شد، در سراسر جهان (از هر که خواسته) انتقام مهلک گرفته است.
از زمانی که صندوق بین المللی پول***** در سال 1971 (یعنی 20 سال پیش) به دستور وزارت خزانه داری آمریکا استاندارد طلا را کنار گذاشت، کشورهای جهان بخش زیادی از ذخایر خود (بیش از 90 درصد) را به اوراق بهادار دلار تبدیل کردند.
امروز این درصد به میزان زیادی کاهش یافته است و بین 50 تا 60 درصد در نوسان است. به ویژه از زمانی که «یوان» واحد پولی چین به طور رسمی در سبد صندوق بین المللی پول که اکنون شامل پنج ارز دلار آمریکا، پوند انگلیس، یورو، ین ژاپن و یوان چین است، پذیرفته شد، این نسبت حتی کمتر هم شد.
دو موسسه بین المللی مالی بانک جهانی****** و صندوق بین المللی پول که سنگ بنای آنها در سال 1944 پس از جنگ جهانی دوم به تحریک آمریکا و مطابق منشور سازمان ملل برای دادن مشروعیت بیشتر به این کشور در شهر «برتون وودز» انگلیس نهاده شد، در حقیقت ابزارهایی برای واشنگتن به منظور دستکاری محدوده اقتصادی دلار هستند.
تنظیم ساختاری نئولیبرالی این سازمان ها عملکرد آنها را طبقه بندی می کند. عملکردی که آنها برای پنهان کردن بدبختی های ناشی از آن، اسم های مختلفی مانند «تحریم» بر آن می گذارند و با آن یک کشور غنی از منابع طبیعی را فقیر می کنند. تحریم، نوعی باج خواهی است که در آن کشوری از برخی خدمات عمومی و منابع طبیعی محروم می شود و زیر بار قرض نابود می شود.
بنابراین بخش مهمی از اقتصاد مقاومتی منفک شدن از این دو سازمان و همچنین از اقتصاد مبتنی بر دلار به صورت تدریجی و یکنواخت است و ایران در حال انجام این کار است.
به شرق نگاه کنید. آنجا جایی است که آینده دارد. ایران با پیوستن به سازمان همکاری شانگهای******* این کار را می کند.
یک محور قدرتمند توسعه اقتصادی روسیه-چین-ایران بوجود آمده که «جاده ابریشم جدید» یا طرح «یک کمربند، یک جاده»******** که یک برنامه عظیم توسعه اقتصادی را ترویج می کند که توسط «شی جینپینگ»********* رئیس جمهوری چین ابداع شده است.
این پروژه قصد دارد شهر «ولادی وستک» واقع در جنوب شرقی روسیه را به «لیسبون» پایتخت پرتغال و شانگهای را به هامبورگ وصل کند و میان آنها و مناطق بینشان ارتباطات صنعتی ، کشاورزی، دانشگاهی و تحقیقاتی به منظور توسعه جدید علمی برقرار سازد.
غرب با تخریب خودکار از طریق جنگ هایی که عامل اصلی آنها حرص و آز است و نیز عملیات مستمر تروریستی، تاریخش گذشته است.
گلوبال ریسرچ پرسید: آیت الله خامنه ای بر تقویت ظرفیت تولید داخلی به عنوان رکن اصلی اقتصاد مقاومتی تاکید می کند، برداشت شما از آن چیست؟
کونیگ پاسخ داد: 100 درصد حق با اوست. تولید داخلی برای بازارهای داخلی نه تنها وابستگی به واردات و ارز های خارجی را کاهش می دهد، بلکه درعین حال یکی از سریع ترین راه های ایجاد ظرفیت داخلی در تولید، فناوری و تحقیق است.
تولید داخلی اغلب از سرمایه داخلی استفاده می کند، در کشور ارزش ایجاد می کند و به تسریع توزیع قدرت ناشی از تولید ناخالص داخلی که عنصر کلیدی در برقراری عدالت اجتماعی است کمک می کند.
جامعه متعادل تر، جامعه تولیدکننده تری است زیرا در آن رفاه برای همه در حال افزایش است و مارپیچی به سوی رشد و بالندگی ایجاد می کند.
چین تا اواسط دهه 80 میلادی و قبل از اینکه مرزهای خود را به روی سرمایه گذاران خارجی باز کند، اقتصاد مقاومتی داشت و هدف خودکفایی در غذا، مراقبت های بهداشتی و تحصیلات را دنبال می کرد.
چند سال پیش، پس از آنکه غرب تحریم های کاملا غیرقانونی و مجرمانه خود را بر روسیه تحمیل کرد، «ولادمیر پوتین»********** رئیس جمهوری این کشور گفت: این بهترین چیزی است که می توانست برای روسیه اتفاق بیفتد.
تحریم ها، روسیه را مجبور کرد که بار دیگر در تولید کشاورزی و صنعتی خودکفا شود، خودکفایی روسیه پس از آنکه کرکس های بانکدار غربی با موافقت واشنگتن بلافاصله پس از فروریختن دیوار برلین به روسیه یورش آورده بودند، از دست رفته بود.
در سال 2015 روسیه بزرگ ترین صادرکننده گندم بود. امروز زرادخانه تولیدات صنعتی روسیه یک از مدرن ترین و کاراترین های جهان است و از جدید ترین فناوری ها برخوردار است که همه اینها از طریق دانشگاه های و موسسات تحقیقاتی روسیه پدید آمده است و این یعنی اقتصاد مقاومتی در بهترین شکل آن.