به گزارش پایگاه خبری «عصراعتبار» به نقل از میزان ،اگر چه در یک نظام مالیاتی مطلوب می‌بایست مبنای تشخیص در هر دو حوزه یکسان باشد اما به دلایل زیر در خیلی از موارد یکسان نبودن فروش تشخیص این دو بخش اجتناب ناپذیر است.

1. عدم ارائه دفاتر، اسناد و مدارک توسط مؤدیان
2. متفاوت بودن مبنای نظری و اقتصادی، اعمال معافیت‌های متفاوت، نرخ متفاوت، دوره های زمانی متفاوت، مبنای شناسایی متفاوت فروش به دلیل متفاوت بودن مبانی و ..
3. پایین بودن فروش‌های تشخیصی در حوزه عملکرد در برخی از اصناف نظیر رستوران‌ها،
آژانس‌های هواپیمایی، هتل‌ها و ... درحالی که در حوزه مالیات بر ارزش افزوده ، به دلیل اینکه بر مبنای فروش‌های واقعی مالیات و عوارض ارزش افزوده از مصرف کنندگان دریافت می‌گردد فروش‌های تشخیصی به واقعیت نزدیک‌تر است و می‌تواند درسالها‌ی بعد نیز مبنای تشخیص فروش واقعی در حوزه عملکرد باشد. این همان موضوعی است که می تواند یکی ازدستاورد‌های مهم اجرای مالیات بر ارزش افزوده تلقی گردد.

در اغلب کشورهای مجری مالیات بر ارزش افزوده، نرخ اعمال این مالیات بالاتر از 15% می باشد در حالی که نسبت مالیات بر ارزش افزوده وصولی به مجموع درآمد‌های مالیاتی صرفاً 30 تا 40% است درحالی که در کشور ما با نرخ 9% در سال 1395 سهم مجموع مالیات و عوارض ارزش افزوده وصولی بیش از 50% درآمدهای مالیاتی را تشکیل می‌دهد.

این موضوع قبل از اینکه مبین عملکرد خوب در حوزه مالیات برارزش افزوده باشد بیانگر ظرفیت بالقوه مالیاتی ستانی در حوزه عملکرد است.

البته در این دو حوزه برای تطبیق بیشتر باید سرعت تبادل اطلاعات بین حوز عملکرد وارزش افزوده افزایش یافته و در مواردی که امکان دارد مبانی تشخیص فروش این دو حوزه را از طریق اصلاح قانون به هم نزدیک کرد.