به گزارش پایگاه خبری «عصر اعتبار» به نقل از خبرآنلاین، بعد از نزدیک به یک ماه از جدایی آندره‌آ استراماچونی از تیم فوتبال استقلال، نشریه کوریره دلواسپورت مصاحبه‌ای با این مرد ایتالیایی انجام داده است و از او درباره روزهای حضورش در تهران و اتفاقاتی که در ایران برای او رخ داد، سؤالاتی پرسیده است. این مصاحبه را در ادامه می‌خوانید:

* کوریره دلواسپورت: آقای استراماچونی در ایران شما در چه شرایطی زندگی و تمرین می‌کردید؟
استراماچونی: ما در یک پنت‌هاوس در شمال تهران با منظره‌ای زیبا از تمام شهر زندگی می‌کردیم که در فاصله چندصدمتری مدرسه و سفارت ایتالیا بود. منطقه‌ای که ما زندگی می‌کردیم پر از امکانات رفاهی، فروشگاه و رستوران بود. در عوض فاصله‌ای که محل سکونت‌مان با دو زمین تمرینی تیم داشت، بسیار زیاد بود. من مانند دیگر مدیران باشگاه راننده شخصی داشتم، اما سفرهای‌مان با توجه به ترافیک باورنکردنی تهران خیلی طول می‌کشید. یک بار به همسرم گفتم «یادت هست که از ترافیک رم شکایت داشتی؟ حالا می‌بینی که همه چیز نسبی است».

* دلیل اینکه تصمیم به فسخ قرارداد همکاری‌تان با استقلال گرفتید چه بود؟
وکلای من از مدت‌ها پیش با مؤسسات بانکی به خاطر بی‌قانونی‌هایی که در شیوه پرداخت حقوقم صورت گرفته بود، در تماس بودند. با وجود اینکه اولین هشدار در ماه آگوست را دادیم و بعد از آن هم سه اخطار دیگر با ارسال رونوشت به فیفا داده شد، اوضاع بهتر نشد و به این ترتیب وکلایم با اطلاع فیفا قرارداد را به حالت تعلیق درآوردند که همه‌ی اینها به خاطر رفتار باشگاه بود. در واقع، اگر باشگاه به تعهداتش عمل نمی‌کرد، من از نظر قانونی هم نمی‌توانستم به کارم ادامه دهم و به همین دلیل من دیگر نمی‌توانستم در رختکن حضور پیدا کنم یا به طور مستقیم تیم را هدایت کنم و کارم را انجام دهم. من مطمئنم که تمام این مشکلات ناشی از تحریم‌های سیاسی و اقتصادی است که ایران در معرض آن قرار گرفته است.

* در شش ماهی که در تهران زندگی و کار کردید، چه تجربیاتی به دست آوردید؟

صرفنظر از مشکلات فوتبالی، سایر چیزهایی که در این مدت تجربه کردیم، خوب بود. من با ملتی آشنا شدم که اشتیاقی فراوان نسبت به فوتبال دارند و همیشه با جمعیتی زیادی ورزشگاه‌ها را پر می‌کنند. خانواده‌ام هم در ایران زندگی خوبی داشتند و ما در آنجا دوستان زیادی پیدا کردیم.

* حتماً مطلع هستید که هواداران استقلال برای حمایت از شما در خیابان تجمع کردند. در این باره چه نظری دارید؟

حتی تصورش هم مرا هیجان‌زده می‌کند. به نظر من این یک اتفاق تحسین‌برانگیز است. تعداد آنها به هزاران نفر می‌رسید. آنها همیشه مرا دوست داشتند و بعضی‌های‌شان هم با پیراهن‌های اینتر به استادیوم می‌آمدند تا علاقه‌شان را به این تیم نشان دهند. مربیگری در تهران برای من واقعاً تجربه زیبایی بود.