به گزارش پایگاه خبری «عصر اعتبار» به نقل از ایسنا،  مسعود دانشمند، عضو هیات رئیسه اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران، با بیان اینکه یکی از شاخص‌هایی که صندوق بین‌المللی پول و سازمان ملل آن را درنظر می‌گیرند، درآمد سرانه است، اظهار کرد: در حوزه منا (خاورمیانه و شمال افریقا) درآمد سرانه قطر، 82 هزار دلار، امارات 51 هزار دلار و ... تا می‌رسیم به عراق 6000 دلار، لیبی 6000 دلار و ایران 5000 دلار است و تنها کشورهایی که از ایران عقب‌ترند مراکش و مصر با 4000 دلار هستند. درآمد سرانه کشورها نشان می‌دهد کشورهای نفت‌خیز حوزه خلیج فارس به جز ایران و عراق درآمدی بالای 20 هزار دلار سرانه دارند.

وی افزود: شاخص بعدی تولید ناخالص داخلی است. سوییس اولین کشور با 80 هزار دلار برای هر نفر، بعد در لیست پایین‌تر به قطر می‌رسیم با 60 هزار دلار، بعد از آن آمریکا با 59 هزار دلار، کانادا با 45 هزار دلار، کویت با 27 هزار دلار، ترکیه با 10 هزار دلار و در نهایت ایران در ردیف 95 ام با 5000 دلار قرار دارد. البته ما کشور ثروتمندی هستیم، اما بلد نیستیم از ثروت‌هایمان استفاده کنیم.

دانشمند با بیان اینکه شاخص بعدی بدهی خارجی سرانه است که در مورد ایران این عدد پایین بوده، گفت: خیلی خوشحال نباشیم که بدهی‌هایمان کم است. این یعنی ما زندگی کارمندی داریم و هیچ نوع سرمایه‌گذاری و حرکت رو به آینده‌ای نداریم. هر چه در می‌آوریم را می‌خوریم و می‌پوشیم و تمام می‌کنیم. کشورهایی که بدهکارند، توانسته‌اند از منابع جهان استفاده کنند. در 20 سال گذشته متوسط جذب سرمایه خارجی در ایران دو میلیارد دلار در سال بوده و در سال 10 میلیارد دلار فرار سرمایه داریم.

دانشمند در مراسم رونمایی از کتاب «استراتژی‌ها و تئوری‌های فروش در آمریکای شمالی» نوشته محمد وحیدی‌راد، در خصوص ارتباط با کانادا نیز گفت: باید بررسی کنیم کدام کارخانه‌هایی که در کانادا هست، می‌تواند بیاید در ایران کار کند. این تولید به نحوی باشد که ارزش افزوده هم به آن برند کانادایی بدهد. از آن طرف هم ایران کالاهایی دارد که می‌شود آنجا عرضه کنیم و برای مصرف‌کننده ارزان‌تر تمام می‌شود. ایران انرژی، نیروی انسانی، تکنولوژی و ماشین آلات را دارد و می‌تواند تولید را ارزان‌تر انجام دهد و بازار مستمر دائمی در اختیار آن کارخانه‌ها بگذارد. از نظر قانونی هم هیچ مشکلی برای تجارت با کانادا نداریم، در زنجیره تولید ارزش می‌توانیم با کانادا شروع کنیم و یک الگو ایجاد کنیم و در ادامه می‌توانیم با استرالیا، آلمان و کشورهای دیگر وارد همکاری شویم.