عصر اعتبار- هیات اجرایی صندوق بینالمللی پول (IMF) فردا (دوشنبه)، درباره پیوستن یوآن به سبد ارزی حق برداشت مخصوص (SDR) تصمیمگیری خواهد کرد؛ این تصمیم از آن جهت برای چین مهم است که پیوستن یوآن به این سبد یک موفقیت بزرگ برای دولت چین و اصلاحات اقتصادی این کشور خواهد بود.
به گزارش پایگاه خبری«عصر اعتبار» به نقل از اقتصادنیوز، هیات اجرایی صندوق بینالمللی پول (IMF) روز دوشنبه (فردا) تشکیل جلسه میدهد تا درباره طرح پیوستن «یوآن» یا «رنمینبی» چین به جمع گروهی از ارزهایی که سبد ارزی IMF با حق برداشت مخصوص (SDR) را تشکیل میدهند، بحث و تصمیمگیری کنند.
بهگزارش شبکه تلویزیونی سیانبیسی، با توجه به حمایت ایالات متحده، بهعنوان سرمایهگذار اصلی در صندوق بینالمللی پول از اقدام پکن، چشمانداز پیوستن یوآن به صندوق ارزی IMF که میتواند بهنوعی اعلام حضور رسمی چین در اقتصاد جهان باشد، روشن بهنظر میرسد. طی هفتههای اخیر، «کریستین لاگارد»، رییس صندوق بینالمللی پول و همکارانش از پیوستن چین به جمع ارزهای سبد حق برداشت مخصوص IMF حمایت کردهاند. اما سوال اینجاست که این تغییر مهم چه اهمیتی برای بازارهای جهان دارد؟ برای شروع، نخست باید با صندوق ارزی IMF یا سبد حق برداشت مخصوص یا SDR آشنا شد.
سبد حق برداشت مخصوص (SDR) چیست؟
سبد SDR نوعی ذخیره دارایی بینالمللی است که صندوق بینالمللی پول در سال 1969 میلادی آن را ایجاد کرد تا به کمک آن از سیستم نرخ برابری پولی ثابت «برتون وودز» که در پایان جنگ جهانی دوم بنا نهاده شد، پشتیبانی کند. از آن پس، کشورها میبایست از ذخایر طلا و ارزهای رسمی پذیرفته شده بینالمللی برای خرید پول ملی خود در خارج استفاده کنند تا بتوانند نرخ برابری پولی خود را با ارزهای رایج جهان حفظ کنند. اما حجم طلا و دلار جهان به اندازهای نبود تا بتواند همپای سرعت رشد مبادلات تجاری جهان یا رشد و توسعههای جدید در بازارهای مالی حرکت کند؛ لذا صندوق بینالمللی پول اقدام به ایجاد یک دارایی جدید کرد که میتوانست با واحدهای پولی قابل مبادله بهراحتی تبادل شود.
پس از فروپاشی نظام «برتون وودز» در سال 1973، اهمیت SDR تاحدودی کاهش یافت و کشورها اجازه دادند تا پول ملی آنها در برابر نیروهای بازار آزادانهتر نوسان داشته باشد. بااینحال، صندوق SDR در طول بحران بزرگ مالی در جهان همچنان مفید واقع شد و توانست کشورهای عضو را تامین اعتبار کند. درحال حاضر ارزش صندوقهای SDR طبق ارزش چهار ارز یعنی یورو، ین، پوند و دلار تعیین میشود. در جلسه فردا تصمیمگیری خواهد شد که آیا یوآن چین نیز به جمع این ارزها خواهد پیوست یا خیر؟
«ریموند یونگ»، کارشناس ارشد موسسه ANZ میگوید: از یک جهت، پیوستن احتمالی یوآن به SDR میتواند مهمترین تغییر در این سبد از سال 1999 میلادی تاکنون باشد که در آن سال یورو پا به عرصه وجود گذاشت. پذیرش رسمی یوآن بهعنوان پول ذخیره ارزی جهان میتواند منعکس کننده تغییرات حرکتی اقتصاد جهان باشد.
یونگ افزود: پول ملی چین، با پشت سر گذاشتن آزمون قابلیت تبدیلپذیری IMF، درنهایت و پس از گذشت حدود چهار دهه اصلاحات اقتصادی، هماکنون با عنوان پولی شناخته میشود که آزادانه قابل استفاده است. دولت چین در جهت اقتصادی آزادتر و مبتنی بر بازار گام بر میدارد و سیاستگذاران این کشور از پیوستن یوآن به سبد SDR با عنوان یکی از جنبههای بسیار مهم در این دگردیسی اقتصادی یاد میکنند.
آیا از یوآن استقبال خواهد شد؟
دستکم بلافاصله از یوآن استقبال نخواهد شد؛ حتی اگر هیات اجرایی IMF هم روز دوشنبه با پذیرش یوآن در سبد SDR موافقت کند، بازهم یوآن تا سپتامبر 2016 رسما وارد این صندوق نخواهد شد. بنابراین، اعضای IMF فرصت کافی برای پاسخگویی به تغییرات در ترکیب ارزهای این صندوق را دارند. «کلودیو پیرون» و «آدارش سینها»، تحلیلگران بانک «مریل لینچ» تخمین میزنند که تقاضا برای یوآنی که توسط اعضای IMF با بازآرایی SDR آنها تولید میشود، 35 میلیارد دلار خواهد بود که برای اقتصادی با حجم اقتصاد چین رقم قابل توجهی محسوب نمیشود؛ اما در دراز مدت این تاثیر عمیق خواهد بود.
طبق برآوردهای پیرون و سینها، بانکهای مرکزی جهان درحال حاضر حدود 80 میلیارد دلار ذخیره پولی یوآن دارند. با درنظر گرفتن این رقم، میزان ذخایر یوآن بانکهای مرکزی به زودی اندازه ذخایر پوند و ین این بانکها خواهد رسید که تقاضای بعدی برای یوآن چیزی حدود 370 میلیارد دلار خواهد بود.
جهت دریافت آخرین اخبار از طریق تلگرام به کانال اختصاصی عصر اعتبار ( https://telegram.me/asretebar ) بپیوندید. برای دریافت آخرین نسخه از نرم افزار تلگرام اینجا را کلیک کنید.