به گزارش پایگاه خبری «عصر اعتبار»، رابطه متقابل بین استفاده پولی و غیر پولی نقره، اغلب تحت تاثیر موقعیت سیاسی آن بوده است. در زمان جنگ، نقره بیشتر وارد سیستم پولی می شد تا هزینه های جنگ را بپردازند و به هنگام انبار شدن میزان کافی از آن در خزانه، وضعیت نقره حالت عادی گرفته به شکل نقره جات و اشیاء نقره بخشی از اموال خصوصی و شخصی افراد را تشکیل می داد.
از زمان رشد تقاضای صنعتی برای نقره، این فلز از حالت پشتوانه پولی و ارزش مبادلاتی خارج شده است. با اینحال، مقادیر کلانی از سکه های نقره، که از چرخه پولی خارج شده است، هنوز بعنوان ذخایر ملی نگهداری می شوند. حتی امروزه، در برخی از کشورها، پشتوانه سکه های و اسکناس های خرد ذخایر نقره است. در آلمان در سال 1880 پیش از ظهور پول کاغذی، گردش سکه های نقره به بالاترین حد خود رسیده بود.
در دوران قدیم، بویژه در آتن و رم، سکه های نقره را از ضرب نقره پالایش شده با درجه خلوص 1000 : 980 تا 1000 : 990 بدست می آوردند.
معمولا سکه های قرون وسطی دارای درجه خلوص 1000 /990 – 1000 /900 هستند. ارزش واقعی این سکه ها از نوشته های روی آنها مشخص می شد. با این حال، در دوره کاهش ارزش سکه، سکه های به اصطلاح نمادینی نیز بکار می رفته است که مقادیر فلز آنها کمتر از آن چیزی بود که بر سکه نوشته شده بود و مقدار نقره آن تا حدود 1000 /500 هم می رسید. در اوایل قرن بیستم، معمولا از این سکه های نمادین ضرب می کردند. محتوای نقره بین 1000 / / 945 400 تا 1000 در تغییر و نوسان بود.
روش های ضرب سکه نقره ای در طی زمان تغییرات بسیاری را پشت سرگذاشته است. اوایل، سکه های نقره ای را با تلفیقی از قالبگیری و چکش کاری ضرب می کردند. سپس از شیوه های متنوعی از عمل پرس و فشرده سازی استفاده شد. امروزه، شمش ها را با قالبگیری ممتد و پیوسته تهیه می کنند.
شمش ها را پس از آن لوله می کنند تا ورقه های با ضخامت یکسان برای تهیه سکه بدست آید. پس از آن این ورقه ها را حرارت می دهند تا تاثیر سخت شدگی ناشی از سرد شدن آنرا از بین ببرد. اشکال دایره ای شکل از این ورقه را با فشار جدا می کنند و در اسید سولفوریک رقیق فرو می کنند تا هم پوشش اکسیدی نازک را از بین ببرد و هم مس نزدیک به سطح فلز را در خود حل کند و فلز یا سکه سفید رنگ شود. عمل فوق موجب می شود تا سطح سکه روشن تر شود و ظاهر نقره خالص را بخود بگیرد.
پس از شستن، آنها را در سانتریفوژ خشک می کنند و حاشیه های آنها را در ماشین مفرس کار دندانه دندانه میکنند و حاشیه های حروف را اضافه کرده، سپس در ماشین ضرب سکه یا پرس سکه آنرا ضرب می کنند. ماشین های جدید ضرب سکه 8000 سکه در ساعت تولید می کند.
در گذشته، ساخت اشیاء نقره برای تزئینات و جواهرآلات و استفاده های عمومی و معمول، تنها روش استفاده از نقره بغیر از ضرب آن بود که هنوز استفاده و کاربرد مهمی برای نقره است. این موارد شامل قاشق و چنگال و کارد، پارچ، بشقاب، سینی، فنجان، جام ها، کاپ ها، قاب، نقره جات کلیسا، گلدان، چراغ و جواهراتی چون گردنبند، دستبند و النگو، بشکه سوراخ کن، آویز و حلقه است.
نقره را در ساخت وسایل موسیقی مانند فلوت نیز بکار می برند. گذشته از جنبه های پولی و پشتوانه مالی و تزئیناتی، خاصیت باکتری کشی نقره و کاربرد آن در وسایل آشپزخانه، جنبه با اهمیت و سرنوشت سازی را در بازار خرید این فلز ایفا می کند.

امروزه آلیاژهای نقره- مس با درجه خلوص 1000 /925، 1000 /835 و 1000 /800 بعلت ویژگیهای مناسب آنها هم در ساخت و هم درمصرف و استفاده آنها، به هم شکلی و با هر درجه خلوصی در جواهرآلات بکار می رود. اکنون میزان خلوص نقره را به "درهزار" بیان می کنند ولی در قدیم از واحد "لوت" استفاده می شد. درجه خلوص را بر اساس سیستم روسی سولفوتینک نیز بیان می کنند.

مواد استاندارد 925 Ag، 835 Ag، 800 Ag به شکل ورقه، باند، سیم، میله و شمش و پروفیل عرضه می شود. فرآیند صنعتی تولید آلیاژ درز اجاق خلاء را با قالب گیری و شکل دهی در حالت سرد دنبال می کردند که اکنون این دو فرآیند جای خود را به قالب گیری پیوسته داده است. از نظر همگن بودن، جمع شدگی و انقباض، حفرات گاز یا حبابهای گاز موجود و شکل پذیری، کیفیت آلیاژها بهتر شده است.

هوازدگی نقره ناشی از تشکیل سولفید نقره است که در نتیجه سولفید هیدروژن و مشتقات آلی و غیر آلی آن حاصل می شود. وجود طلا، پلاتین یا پالادیم در آلیاژ، مقاومت آن را در برابر هوازدگی افزایش می دهد اما گران تمام می شود. اجزای آلیاژهای فلزات پایه مانند نقره و کادمیم، رنگ و جلا را بدون ممانعت کامل از هوازدگی تغییر می دهد. پوشش الکترولیتی نقره از آلیاژ معمولی مس - نقره در برابر هوازدگی مقاوم تر است. پوشش رودیم که در زمانهای قدیم گاهگاه بکار می رفت، گران هستند و ظاهر آن را تغییر می دهند، هر چند که این تغییر بسیار اندک است. پوشش های بی رنگ (برای نمونه لاکرها ) نیز ظاهر و سطح نقره را خراب می کنند.

حمام ها یا حوضچه های زدایش لایه هوا زده نیز سولفید نقره را به نقره خالص احیا می کنند که بدون آسیب رساندن به ظاهر آن، شسته شده و پاک می شود. خمیرهایی نیز که استفاده می شوند، مواد ساینده بسیار ریز دانه و مواد احیا کننده ای همچون دی تیونیت سدیم دارند. موادی که به سطح نقره می زنند ( مانند ترکیبات با بنیان های اصلی سیلیکون )، محافظت بیشتری را موجب می شوند.

از هوازدگی وسایلی همچون ظروف آشپزخانه می توان با پیچیدن آنها در پارچه های دارای مقادیر کمی نقره جلوگیری کرد. این لباس ها ترکیبات سولفیدی هوا را جذب می کنند و این امر از واکنش آنها با سطوح فلزات جلوگیری می کند. موثرترین روش، کار طاقت فرسای پاک کردن آنها با خمیر است که نه تنها لایه سطحی سولفید نقره را از بین می برد، بلکه با از بین بردن ناهمواری های سطح ظروف، موجب ایجاد سطح صیقل و صاف شده و جلا و برق اصلی و اولیه نقره را به آن بازمی گرداند.

فرآیند رنگ دهی به نقره عبارتند از سفید کردن با اسید سولفوریک و ایجاد نقره اکسید شده که نوعی هوازدگی به حساب می آید.

جهت دریافت آخرین اخبار از طریق تلگرام به کانال اختصاصی عصراعتبار ( http://telegram.me/asretebar) بپیوندید. برای دریافت آخرین نسخه از نرم افزار تلگرام اینجا ر ا کلیک کنید.