عصر اعتبار- مباحث اخیر در خصوص حراج داراییهای "ماهاتما گاندی Mahatma Gandhi" و فروش آن به یکی از چهرههای سرشناس تجاری هند به قیمت ۸/ ۱ میلیون دلار، موجب به جریان افتادن مسأله پر دردسر دیگری شد.
به گزارش پایگاه خبری«عصر اعتبار» "توشار گاندی Tushar Gandhi " از نوادگان ماهاتما بهتازگی از دولت انگلیس درخواست کرد که الماس افسانهای 108 قیراطی را به هند بازگرداند.
تنها 5 کشور هند، ایران، انگلیس، افغانستان و پاکستان، معتقدند که این الماس به آنها تعلق دارد. دولت هند در سال 1947 و نخست وزیر پاکستان، "ذوالفقار علی بوتو" در سال 1976 خواستار بازگرداندن این الماس شدند. این الماس جاذبهای دارد که حتی طالبان هنگامیکه در سال 2000 حکومت افغانستان را در دست داشتند قادر به مقاومت در برابر این کشش نبودند و خواهان دریافت آن در دولت انگلیس بودند.
این معروفترین الماس جهان، هرگز فروخته یا خریداری نشد و همواره به عنوان بخشی از یک معاهده بین فاتح و مغلوب معاوضه یا جزء غنایم جنگی به یغما برده شد. با وجود آنکه افسانهها حاکی از قدمت 4 هزار سالهی این الماس است، قدیمیترین مرجع، سند تاریخی، اشارهای است که بابرنامه، خاطرات "ظهیرالدین محمد بابر"(از نوادگان تیمور)، موسس سلسلهی مغولان به این الماس شده است. این اعتقاد وجود دارد که بابر آن را به عنوان بخشی از یک معاهده، از "ابراهیم لودی Ebrahim Lodi"، سلطان دهلی دریافت کرده باشد. او سلطان لودی را در اولین جنگ "پانیپت Panipat" در سال 1526 شکست داد و سلسلهی خود را تاسیس کرد که یکی از قدرتمندترین امپراتوریهای آن زمان به شمار میآمد.
بابر در خاطرات خود مینویسد که این الماس به سلطان "علاءالدین خیلجی Alauddin Khilji" تعلق داشته که از سال 1296 تا سال 1316 بر دهلی حکومت میکرده است و در ادامه مینویسد: "بهای آن به حدی است که یک گوهرشناس ارزش آن را به اندازهی نصف مخارج روزانهی کل مردم کرهی زمین تخمین زد. وزن آن حدود 8 مثقال است." همایون فرزند بابر که پس از پدرش 26 سال حکومت کرد، مالک این سنگ شد. او پس از شکست از جنگجوی افغان، شیر شاه سوری در دهلی، به همراه این سنگ به ایران گریخت. پادشاه دولت صفویه، شاه طهماسب چنان با احترام با همایون رفتار کرد که او این سنگ را به او هدیه داد.
به نظر میرسد که الماس، چندان توجه او را به خود جلب نکرد و آن را به حاکم مسلمان هند جنوبی هدیه کرد. از آن زمان تا هنگام حمله نادرشاه به دهلی در سال 1738، سرنوشت این سنگ مبهم ماند، آنچه که واضح است این سنگ در هند باقی ماند و به محمد شاه رسید.
جهت دریافت آخرین اخبار از طریق تلگرام به کانال اختصاصی عصراعتبار (http://telegram.me/asretebar) بپیوندید. برای دریافت آخرین نسخه از نرم افزار تلگرام اینجا ر ا کلیک کنید.