به گزارش پایگاه خبری«عصر اعتبار » به نقل از ایبنا ، با این حال، زمانبندی بانک مرکزی کلمبیا کمی کم‌دقت بوده است؛ در واقع براساس داده‌های ذخایر این بانک، آنها در ماه ژوئن 9.7 تن از طلای خود را به قیمت 475 میلیون دلار فروخته‌اند که برابر است با 67 درصد ذخایر فلز زرد این بانک.

بر اساس گزارش منتشر شده در کیتکو،این اتفاق دو ماه پیش از آنکه طلا به بالاترین قیمت خود (بیش از 2هزار دلار به ازای هر اونس) برسد، رخ داده است.

براساس اعلام انجمن بازار شمش و طلای لندن، قیمت طلا در ژوئن حوالی 1734 دلار در نوسان بوده که در مقایسه با ابتدای سال 14 درصد افزایش داشته است. در دو ماه اخیر، قیمت‌های جهانی طلا جهش 18 درصدی دیگری را تجربه کردند.

در حالی که کلمبیا تازه‌ترین بانک مرکزی است که بابت فروش کلان طلا به تیتر روزنامه‌ها بدل شده است، این تنها بانکی نیست که پس از افزایش قیمت طلا سعی در درآمدزایی داشته است.

مطابق داده‌های جمع آوری شده توسط شورای جهانی طلا، تا بدینجای سال جاری برخی از بزرگ‌ترین فروشندگان طلا عبارتند از منطقه یورو که 2.8 تن طلا فروخته ، آلمان با فروش 2.9 تن، قزاقستان 7 تن و مغولستان 5 تن.

با این حال، بانک های مرکزی همچنان تنها خریداران فلز زرد بوده‌اند؛ البته سرعت خریداری طلا در مقایسه با رکورد ثبت شده در سال‌های 2018 و 2019 به شکل چشمگیری کمتر است.

اگرچه اشتهای بانک‌های مرکزی جهان برای خرید طلا فروکش کرده اما متخصصان شورای جهانی طلا معتقدند که این بخش همچنان نقطه حمایت بازار محسوب می‌شود.

شورای جهانی طلا در ژوئن سومین تحقیق سالانه خود را رد مورد طلای بانک‌های مرکزی انجام داد؛ براساس این تحقیق، 20درصد از بانک های مرکزی نجات یافته گفته اند که در سال جاری بدنبال خرید طلا بوده که این رقم در مقایسه با سال گذشته (هشت درصد) به شکل چشمگیری افزایش یافته است.

یافته‌های تحقیق همچنین تاکید دارد که 88درصد بانک‌های مرکزی بر این باورند که خرید و نگهداری طلا نسبت مستقیمی با نرخ‌های منفی بهره دارد.

شاید بانک مرکزی کلمبیا طلای خود را در اوج قیمت نفروخته باشد اما زمانبندی آن به مراتب بهتر از دولت بریتانیا بوده است؛ بریتانیایی‌ها در فاصله سال‌های 1999 تا 2002 از 715 تن طلای تحت اختیار خود، 401 تن به فروش رساند آن هم با متوسط قیمت 275 دلار به ازای هر اونس.